Μερικές απο τις ομορφιές του χωριού μας

"Ένα καλοκαιριάτικο απομεσήμερο στο παλιό χωριό των Γαννοπούλων"

Τα ερείπεια του ιστορικού καφενείου του "Γιανακού"

Η πλατεία του  χωριού όπως ειναι σημερα (στο βάθος ο ανηφορικός δρόμος προς τον Αη Νικόλα)

Τα πεύκα του παλαιού Σχολείου

Το προαύλιο του παλαιού Σχολείου

Ο Άγιος Νικόλαος

Μερική άποψη απο την είσοδό του

Σ' αυτό το καμπαναριό κι αν παίξαμε μικροί

Το παλαιό Κοινοτικό Γραφείο

Η βρύση  στα πλατάνια

 

Μαγευτική ομορφιά και καταπληκτική δροσιά αντίδοτο στην κάψα του καλοκαιριού

Πώς πάει κανείς στα "Λιατσαίϊκα" :   - Από εδώ !

Ο "Παλιοπύργος"

Πηγαίνοντας για την Αγία Παρασκευή

Πηγαίνοντας για την Αγία Παρασκευή

Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής

Ο Αη Νικόλας όπως φαίνεται από το παλιό κοιμητήριο

Το Σχολείο (Στην θέση των παιδιών οι μέλισσες)

Στον δρόμο για το παλιό χωριό. Τοποθεσία "Αμπάρα"

Ένωση Βαλτινών Επιστημόνων

Ένωση Βαλτινών Επιστημόνων
Η Ένωση Βαλτινών Επιστημόνων (Ε.Β.Ε.) ιδρύθηκε το 1999, και αποτελεί τον σύνδεσμο των απανταχού επιστημόνων που  γεννήθηκαν ή κατάγονται από την επαρχία Βάλτου του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.
Στους σκοπούς της  Ένωσης περιλαμβάνονται η καταγραφή των προβλημάτων της επαρχίας ανά τομέα και δραστηριότητα με τη συνεργασία των τοπικών φορέων, η προσπάθεια αναβάθμισης του οικονομικού, βιοτικού, πολιτιστικού και πνευματικού επιπέδου της επαρχίας, η προαγωγή και αναβάθμιση των Βαλτινών επιστημόνων κ.α.
Πρέπει να τονιστεί πως η ενεργός συμμετοχή στα πλαίσια του  δραστηριοτήτων της Ένωσης αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την εξασφάλιση του βέλτιστου δυνατού αποτελέσματος στην κοινή προσπάθεια για την επίτευξη των ανωτέρω στόχων.
Επομένως, η Ένωση θεωρεί αναγκαίο να καλέσει, όλους όσους πιστεύουν πως μπορούν να συμβάλουν με ιδέες και προτάσεις ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο κρίνουν σκόπιμο στην υλοποίηση των παραπάνω στόχων, να ενταχθούν στους κόλπους της Ε.Β.Ε. και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή.
Τα μέλη του Δ.Σ. παραμένουν στην διάθεση κάθε ενδιαφερομένου για περαιτέρω πληροφορίες και διευκρινίσεις.
Ένωση Βαλτινών Επιστημόνων
Σαπφούς 16, 10553 Αθήνα
Fax: 210-3213947
e-mail: e.v.epist@gmail.comΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε
Πρόεδρος: Παπαδημητρίου Χρίστος, τηλ: 6974-803851
Αντιπρόεδρος: Μασούρας Θεοφύλακτος, τηλ: 6976-648770
Γενικός Γραμματέας: Αβδελλά Λαμπρινή, τηλ: 6932-335307
Ταμίας: Πότσιος Ιωάννης, τηλ: 6974-061932
Έφορος: Γκαναβίας Θανάσης, τηλ: 6948-802787
Ειδικός Γραμματέας: Γραμματικογιάννης Ανδρέας, τηλ: 6974-618722
Μέλος: Κατσικαρέλης Νίκος, τηλ: 6945-359785

ΙΝΑΧΟΣ

Το ποτάμι του ορεινού Βάλτου  με τα πολλά πρόσωπα και τα πολλά ονόματα Ο Ίναχος ποταμός, που διασχίζει πολλά χωριά του ορεινού Βάλτου, φέρεται ως μεγαλοποταμός, που οι πηγές του ήταν στο όρος Λάκμονα της Ηπειροθεσσαλίας. Ο Στράβων μας ανα­φέρει ότι ο Ίναχος συγκαταλεγόταν μεταξύ των κυριότερων ποταμών της Β.Δ. Ελλάδας: Ο τ' Ίναχος και ο Άρατθος και ο Αχελώος και ο Εύηνος. "Ρεί γάρ απ' άκρας Πίνδου Λάκμων από Περραιβών εις Αμ-φιλόχους και Ακαρνάνας μίσγει δ' ύδασιν τοις Αχωλώου." Βλέπουμε ότι ο Σοφοκλής σε τμήμα του χαμένου του έργου "θυέστης Ίναχος" τοποθετεί τις πηγές του Ινάχου στην Ήπει­ρο. Στο ίδιο σημείο ωστόσο, είναι και οι πηγές του Αχελώου -Ασπροποτάμου. Γι' αυτό άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Ίναχος των Αρχαίων Ελλήνων και ο Ανω Αχελώος (Ασπροπόταμος) αποτελούσαν το ίδιο ποτάμι, που κάπου ΝΑ του όρους Κανά-λα ενώνονταν με τα νερά του Αχελώου και ανταμωμένοι χύνο­νταν στο Ιόνιο Πέλαγος. Πιθανόν στις πηγές Μαρδάχα που α­ναβλύζουν άφθονα νερά. Κατόπιν, ποιος ξέρει με ποιες γεωλο­γικές μετατροπές εισχώρησε Δυτικά του όρους Κανάλα ή Κα-λάνα όπως τη θέλουν οι ντόπιοι κάτοικοι (οφείλω να αναφέρω ότι οι στρατιωτικοί χάρτες, το όρος το ονομάζουν Κανάλα, ο δε Βαλτινός αξιωματικός Λουδοβίκος Γερομήτσος που ασχολήθηκε αρκετά με το χώρο, σε αξιόλογα έργα του, το όρος το ο­νομάζει Κανάλα). Στο χώρο που ο Ίναχος έσμιγε τα νερά του με τον Αχελώο, α­ναπτύχθηκε η Αρχαία Αγραΐδα και βρισκόταν δεξιά της όχθης του Ινάχου κατελάμβανε μέρος από την κοιλάδα του σε χώρο δεξιά του Αχελώου, μεταξύ της σημερινής Σιβίστας του Τρίκλι­νου (Πριάτζας) και του Μπονίκεβου σημερινή Πέτρωνα. Οι κά­τοικοι ονομάζονταν Αγραίοι ή Αγραείς και ήταν μία από τις α­γριότερες φυλές της Αιτωλίας. Ζούσαν με το κυνήγι. Βασιλιάς τους ήταν ο Σαλύνθιος και τελικά αφομοιώθηκαν και έγιναν μέλη της Αιτωλικής Ομοσπονδίας. Η μυθολογία μας λέει ότι ποταμός με το ίδιο όνομα, Ίναχος υπήρχε στην Αργολίδα της Πελοποννήσου, που επήγαζε από το όρος Λύρκειο. Σήμερα ονομάζεται Πανίτσας. Αρχαίο κείμενο που βρίσκομε μας λέει: "Ένθες ες Αργός διά κύμα τεμών, ήκει δήμον του Λυρκείου." Τον προσωποποιούσαν, και ήταν ο αρχαιότερος βασιλιάς Ίναχος του Αργούς και αρχηγέτης του βασιλικού οίκου. Είχε πολλά παιδιά: τον Φορωναία, τον Αιγιαλέα, τον Άργον, τον Πελασγόν, την Ιώ και την Μυκήνην. Οι απόγονοι του Ινάχου, ονομάζονταν Ιναχίδες. Κατά το μύθον με μυστηριώδη τρόπο ο ποταμός εκείνος συνέχισε τη ζωή του εδώ. Η δεύτερη χιλιετηρί­δα π.Χ. χαρακτηρίζεται και ταυτίζεται ωστόσο, με μετακινή­σεις και αναστατώσεις πληθυσμών από φύλα προΑχαϊκά και Πελασγικά. Σ' αυτή τη χιλιετηρίδα κατέφθασαν σε όλη τη Δυτι­κή Ελλάδα και οι Αργείοι, με αρχιστράτηγο τον Αλκμέονα, που έφυγε, κυνηγημένος από τον τόπο του από Ερινύες. Είχε σκο­τώσει την μητέρα του. Κατά τον Θουκυδίδη οι Αργείοι που εγκαταστάθηκαν στο Αμφιλοχικό Άργος με τον Αλκμέονα, τιμώντας τον βασιλιά του Άργους και τον ποταμό τους Ίναχο, έδωσαν το όνομα Ίναχος στο ποτάμι που πιθανότατα ονομαζόταν Ασπροπόταμος. Άλλος μύθος μας λέει, ότι ονομάστηκε Ίναχος λόγω της κα­θόδου των Πελασγών που ακολούθησαν τον ρου του ποταμού, με την αρχηγία και καθοδήγηση προς Νότο ν του γενάρχη τους Ινάχου. Κι ακόμα άλλος μύθος που μας αναφέρει, είναι ότι το μεγάλο ποτάμι που ξεκινούσε από την Ηπειροθεσσαλία με μεγάλη χι­λιομετρική απόσταση (400 χιλιόμετρα) κατάντησε ένας μικρός ποταμός 50 χιλιόμετρα διαδρομής, επειδή, λέει, τιμωρήθηκε α­πό τη θεά Ήρα, όταν η κόρη του Ινάχου ιέρεια Ιώ, ερωμένη του Δία, παινεύτηκε για τον έρωτα της αυτόν. Η Ήρα τιμώρησε τον πατέρα της Ίναχο, τον συρρίκνωσε και τον έκανε έναν ξεροπό-ταμο, ένα χείμαρρο. Πάντως σήμερα ο Ίναχος, που τον βρίσκουμε και με το όνο­μα Συντεκνιώτη και Κρικελιώτη ξεπηδάει από το Πατιόπουλο - Σύντεκνο στις κορυφές του Μακρυνόρους και Γαβρόβου, ορ­μά Δυτικά της Κανά^οΐς, διασχίζει χωριά του Βάλτου, ποτίζει χωράφια, γύριζε και γυρίζει μύλους, προσφέρει τα ψάρια του, είναι θεραπευτής με τα ιαματικά λουτρά κοντά στο Χαλκιό-πουλο και χύνεται στην τεχνητή λίμνη του Καστρακίου. Ωστόσο, οι γύρω κάτοικοι τον ονομάζουν και Μπζιάκα... Όμως, στον τόπο μας, τον Φρύνο, ερπετό συγγενές με τον βά­τραχο αμφίβιο, με σκληρό δέρμα και μακριά τα πίσω πόδια, που πετυχαίνει μεγάλα πηδήματα, τον ονομάζουμε μπζιάκα. Γιατί συνδέουν το όνομα του ποταμού του Βάλτου που κουβα­λά πλούσια ιστορία - μυθολογία, με το όνομα ενός ερπετού όχι και τόσο συμπαθητικού; Μήπως σε εποχές ανομβρίας, κόβουν τα νερά του, και έτσι φιλοξενεί στα έλη του μπζιάκες (φρύνους) με το δυνατό χαρακτηριστικό τους κόασμα; Τελευταία ο ποταμός με την πλούσια μυθολογία του, με τα πολλά ονόματα και τα πολλά πρόσωπα, "πήρε τα πάνω του", γιατί τιμώντας τον οι κάτοικοι του Βάλτου ονόμασαν τον διευ­ρυμένο Δήμο τους σε Δήμο Ινάχου. Φαίνεται πως η μήνις και η αντιζηλία της Ήρας για την απιστία του συζύγου της Δία με την Ιώ, έχει παρέλθει... Σήμερα ο Δήμος Ινάχου με την εφαρμογή του Καλλικράτη καταργείται και συμπτύσσεται με τον Δήμο Αμφιλοχίας

http://www.panaitoliki.gr

Γεράκι που πετά στα μέρη μας

Βραχοκιρκίνεζο (Falco tinnunculus): Κάτω στου Βάλτου τα βουνά.

Στον ορεινό Βάλτο Αιτωλοακαρνανίας το εικονιζόμενο είδος γερακιού, το Βραχοκιρκίνεζο (Falco tinnunculus) είναι μάλλον συνηθισμένο, ακόμη και τους πρώτους μήνες του χειμώνα, που το βρίσκει αναποφάσιστο να αποδημήσει. Τινάζεται συχνά με φοβερή ταχύτητα από την κορφή κάποιας αιωνόβιας βελανιδιάς προς τα ξερά καλαμποκοχώραφα και κυνηγά με αφοσίωση μικρά τρωκτικά ή παχουλά σκαθάρια. Ώρες-ώρες, σίγουρο για τον εαυτό του, αδιαφορεί για την ανθρώπινη παρουσία στις βοσκές του δάσους. Αυτή η αλαζονεία του κοστίζει συχνά. Το χτυπούν αλύπητα με τα κυνηγετικά, παρ' ότι προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες και δεν είναι λίγες οι φορές που καταλήγει να διακοσμεί βαλσαμωμένο την κρεμασμένη στον τοίχο τηλεόραση κάποιου καφενείου...

Ν. Τσιαμτσίκας – ΓΕΩ (Τ.35/09.12.2000).

Μουσικό κομάτι

Παρουσίαση του Δήμου

Δήμος Ινάχου

Ο Ίναχος είναι μια πανέμορφη περιοχή της ορεινής Αιτωλοακαρνανίας, αποτελεί δε το σημείο  εκείνο  που ο  μεγαλύτερος  νομός  της  δυτικής Στερεάς  γειτνιάζει με  τους νομούς Ευρυτανίας, Καρδίτσας και Άρτας. Το  όριο του ομώνυμου Δήμου σε σχέση με τους νομούς αυτούς αποτελεί ο ποταμός Αχελώος, ο οποίος μέσα  από μια μαγευτική διαδρομή ιδανική για extreme sports  καταλήγει στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Το όνομά της η  περιοχή  το πήρε από τον  ποταμό  Ίναχο,  σημαντικό  παραπόταμο  του Αχελώου, που  διασχίζει το μεγαλύτερο  κομμάτι  της περιοχής κατά  μήκος και ο οποίος με τη σειρά του εκβάλλει στην άλλη τεχνητή λίμνη της περιοχής, αυτή του Καστρακίου. Οι δύο τεχνητές λίμνες έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην αλλαγή της φυσιογνωμίας της περιοχής προς το (πολύ) καλύτερο. Τα τοπία κοντά στις όχθες των λιμνών και κατά το μήκος των ποταμών είναι μαγευτικά.  Η οπτική πανδαισία που  δημιουργείται  όταν το   ανθρώπινο μάτι συλλαμβάνει στο ίδιο κάδρο τα υπέροχα ελατοδάση με την πορεία της κοίτης των  ποταμών, που καταλήγουν στις μεγάλες υδάτινες εκτάσεις των λιμνών είναι μοναδική. 

Ο Ίναχος αποτελείται από 14 κύρια χωριά και πολλούς μικρότερους συνοικισμούς και ο πληθυσμός του δεν υπερβαίνει τους 4000 μόνιμους κατοίκους. Παρά το απαράμιλλο φυσικό κάλλος η περιοχή παραμένει αναξιοποίητη τουριστικά, αφού δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα η ανάλογη υποδομή.

Το μεγαλύτερο  κομμάτι του ενεργού εργατικού δυναμικού της περιοχής ασχολείται με την κτηνοτροφία και τη γεωργία, προϊόν σίγουρα και των κληρονομικών τους καταβολών, αφού οι δυνατότητες τουριστικής αξιοποίησης προέκυψαν τα τελευταία χρόνια, μετά την δημιουργία των δύο τεχνητών λιμνών. Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη για τον επισκέπτη που   έρχεται στον Ίναχο από την επαρχιακή  οδό  που τον συνδέει  με το Αγρίνιο, έρχεται όταν αντικρίζει το χωριό Μπαμπαλιό,

20 περίπου χλμ. από το Αγρίνιο.  Χτισμένο  στις όχθες  της λίμνης που  δημιουργήθηκε από το φράγμα του   Καστρακίου, με  τα γραφικά μικρά   σπίτια, τα  καταγάλανα νερά της λίμνης, τα πολλά νησάκια και τις γραφικές εκκλησιές που υπάρχουν πάνω σ` αυτά, καθηλώνει το βλέμμα και οξύνει απεριόριστα  την επιθυμία να αιχμαλωτίσει κανείς το υπέροχο τοπίο στο φωτογραφικό φακό.  

Οι ήπιοι εναγκαλισμοί του υδάτινου στοιχείου με την μητέρα γη σ` αυτή την περιοχή έρχονται σε αντίθεση με τις απόκρημνες πλαγιές που συναντάει ο επισκέπτης αν προχωρήσει από την    άλλη μεριά και οδεύσει προς την γέφυρα της Τατάρνας, 

το τεχνολογικό   επίτευγμα που χαρακτηρίζει αλλά και δίνει μια άγρια ομορφιά στη λίμνη των Κρεμαστών.

      

Μετά το χωριό Τρίκλινο, το πιο όμορφο ίσως χωριό της περιοχής, που είναι χτισμένο αρμονικά πάνω και γύρω σε μερικούς καταπράσινους λοφίσκους, ο δρόμος οδηγεί στη γέφυρα, που όταν δημιουργήθηκε πριν 30 χρόνια κατείχε πολλά παγκόσμια ρεκόρ, δεν αξιοποιήθηκε όμως ποτέ όσο έπρεπε, παρότι αποτελεί την κύρια οδική σύνδεση της Αιτωλοακαρνανίας με την Ευρυτανία. Η  γωνία  που σχηματίζει δεν επιτρέπει σε όποιον την προσεγγίσει να δει αμέσως το άλλο άκρο, κατάσταση που σε συνδυασμό με το μοναδικό τοπίο δημιουργεί δέος και θαυμασμό,  αφήνει όμως και μια γλυκόπικρη γεύση σε όσους αναλογίζονται τις δυνατότητες που ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν για να προσδώσουν σε αυτό το τεράστιο έργο την ανάλογη χρηστική αξία.

Η τεράστια γέφυρα αντί να χαλάσει το τοπίο δένει αρμονικά μαζί του, τεχνητό επίτευγμα κι αυτή όπως και η διαμόρφωση της ευρύτερης περιοχής με την λίμνη.

Θαρρείς όμως κι έβαλε και ο Θεός το χέρι του για να προσθέσει αυτές τις θεσπέσιες πινελιές πράσινου και γαλάζιου, που σε αρμονία ευρισκόμενες προσδίδουν μια χάρη που απαντάς μόνο στις τελειότερους πίνακες ζωγραφικής. 

 (Το σημαντικό αυτό επίτευγμα του ανθρώπου έρχεται σε εκπληκτική αντίθεση με ένα άλλο «κατόρθωμά» του….Λίγο πάνω από τη γέφυρα δεσπόζει ένας τεράστιος σιδερένιος σταυρός…. δείχνει το σημείο που οδηγεί στην άβυσσο… μια τρύπα στο έδαφος χωρίς πάτο, μια τρύπα που αποτέλεσε τον τάφο χιλιάδων ανθρώπων κατά τη διάρκεια του Β` παγκοσμίου αλλά και μετέπειτα του εμφυλίου πολέμου…)   

Πέρα από τις λίμνες και τις περιοχές γύρω  από αυτές,  ο  Ίναχος φημίζεται γενικότερα για τις φυσικές ομορφιές του. 

 Ένα από τα δώρα της φύσης είναι    και  το  ελατοδάσος   που στολίζει   τα βουνά Μητσέλι και Γραμματικού, ανάμεσα στα χωριά Περδικάκι και Πατιόπουλο. Η έκταση του  ξεπερνά τις 225 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα και   χαρακτηρίζεται  από  την πυκνή βλάστηση και τα  πανύψηλα έλατα που κάποιες φορές ξεπερνούν τα 35 μέτρα ύψος. Σημαντική πάντως συμβολή στην ταυτότητα της περιοχής έχουν και τα πολλά πέτρινα γεφύρια, με πιο χαρακτηριστικά από αυτά την  πανέμορφη γέφυρα της Τέμπλας, 

που ενώνει το Νομό Αιτωλοακαρνανίας με τον Νομό Ευρυτανίας κοντά στο χωριό Βρουβιανά ( δίπλα της ακριβώς ξεκινάει μια υπέροχη υδάτινη διαδρομή για τους λάτρεις του canoe – kayak, που καταλήγει στην λίμνη των Κρεμαστών) και το μικρό γεφύρι της Βέργας 

κοντά στα Λουτρά Χαλκιοπούλων, ένα θαυμαστό δείγμα αρχιτεκτονικής παλαιοτέρων εποχών. Διασώζονται επίσης τα απομεινάρια δύο αρχαίων κάστρων, ένα στον Εμπεσό, στην κορυφή μιας μικρής βουνοκορφής που αποτελούσε την Ακρόπολη του μυθικού βασιλιά Ιδομενέα και αποτελεί ένα σημείο ιδανικό για πεζοπορία, με υπέροχη θέα στη γύρω περιοχή κι ένα στους Γιαννόπουλους, με άγνωστο στην κοινή γνώμη ιστορικό παρελθόν αλλά με μια  

διαμόρφωση και σε μια τοποθεσία που το καθιστά μια πολύ όμορφη εικόνα στα μάτια του επισκέπτη.

Στον Εμπεσό, σε μια τοποθεσία που έχει άμεση οπτική επαφή με το κάστρο, στο όρος Καλάνα,

υπάρχει και μια από τις πιο σημαντικές πίστες για αλεξίπτωτο πλαγιάς στην Ελλάδα. Συχνά γίνονται αγώνες για το πανελλήνιο αλλά και για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, οι οποίοι  και   συγκεντρώνουν  πλήθος αγωνιζομένων αλλά και θεατών. 

    

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

 

Ο Δήμος Ινάχου ορίζεται από τον ποταμό Αχελώο και τις δύο από τις τρεις τεχνητές λίμνες του, την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών και την τεχνητή λίμνη του Καστρακίου. Την κοιλάδα της περιοχής διασχίζει ο ποταμός Ίναχος, από τον οποίο πήρε το όνομά του ο Δήμος και ο οποίος εκβάλλει στην τεχνητή λίμνη Καστρακίου. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Αιτωλοακαρνανίας στο σημείο σύγκλισης των νομών Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας, Καρδίτσας και Άρτας.

Στην περιοχή υπάρχουν πανέμορφα τοπία, που όμοιά τους δεν συναντά κανείς εύκολα. Ένα από τα δώρα της φύσης είναι και το ελατοδάσος που στολίζει τα βουνά Μητσέλι και Γραμματικού, ανάμεσα στα χωριά Περδικάκι και Πατιόπουλο. Η έκταση του ξεπερνά τις 225 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Χαρακτηρίζεται από την πυκνή βλάστηση και τα πανύψηλα έλατα που κάποιες φορές ξεπερνούν τα 35 μέτρα ύψος. Η τεχνητή λίμνη του Καστρακίου καταλήγει βορειοδυτικά στο χωριό Μπαμπαλιό δημιουργώντας ένα τοπίο απείρου κάλλους.

Τα νησάκια της λίμνης, οι γραφικές εκκλησίες γύρω από το χωριό και η όμορφη αισθητική των υπολοίπων κτισμάτων συμβάλλουν στη σύνθεση εικόνων που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτέχνη. Βορειότερα, η τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, δημιούργησε ένα ακόμη μαγευτικό τοπίο κοντά στο χωριό Τρίκλινο, όπου υπάρχει και η περίφημη γέφυρα της Τατάρνας, η οποία την εποχή που δημιουργήθηκε κατείχε ουκ ολίγα παγκόσμια ρεκόρ.

Ακολουθώντας τον Αχελώο αντίστροφα με τη ροή των υδάτων του και ακολουθώντας τη διαδρομή προς το Περδικάκι αρχικά και στη συνέχεια προς τα Βρουβιανά και το Αυλάκι, η διαδρομή παραμένει μαγευτική. Στα Βρουβιανά υπάρχει η πανέμορφη γέφυρα της Τέμπλας, που ενώνει το Νομό Αιτωλοακαρνανίας με τον Νομό Ευρυτανίας και δίπλα της ακριβώς ξεκινάει μια υπέροχη υδάτινη διαδρομή για τους λάτρεις του canoe– kayak.Τα περισσότερα χωριά του Δήμου βρίσκονται πάνω ή σε ελάχιστη απόσταση από τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο που διασχίζει τον Δήμο και ενώνει το Αγρίνιο με την Άρτα. Το Μπαμπαλιό είναι το πρώτο χωριό που θα συναντήσει ο επισκέπτης ανεβαίνοντας από το Αγρίνιο. Ακολουθούν η Ποδογορά, οι Γιαννόπουλοι, οι Αμοργιανοί και η Μαλεσιάδα, πριν φτάσουμε στο κέντρο του Δήμου, το Χαλκιόπουλο. Ενδιάμεσα της διαδρομής από τη Μαλεσιάδα προς το Χαλκιόπουλο υπάρχει η διασταύρωση που οδηγεί στα χωριά Πετρώνα και Αλευράδα, ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκονται τα Ιαματικά Λουτρά των Κρεμαστών, γνωστά για τις ιαματικές τους ιδιότητες.

Στο Χαλκιόπουλο βρίσκεται ο κόμβος που οδηγεί στο Παλαιό Χαλκιόπουλο, το Τρίκλινο και τη γέφυρα της Τατάρνας, ενώ αν ο επισκέπτης επιλέξει την άλλη διαδρομή θα συνεχίσει να κινείται πάνω στον κεντρικό οδικό άξονα και αφού περάσει τον Σταθά και τη διασταύρωση που οδηγεί στον Παλαιό Σταθά, θα φτάσει σε ένα άλλο κομβικό σημείο, στην διασταύρωση του Εμπεσού. Από εκεί υπάρχει η επιλογή να κινηθεί προς τον Εμπεσό και τα ορεινά χωριά Περδικάκι, Βρουβιανά και Αυλάκι ή να συνεχίσει πάνω στον κεντρικό δρόμο και αφού περάσει το Αγρίδι και την Κάμινα να φτάσει σε άλλο ένα μεγάλο χωριό, τον Θύαμο. Ο Θύαμος είναι σε ένα ακόμα σταυροδρόμι που από τη μια μεριά οδηγεί προς την σχεδόν έρημη πια Δρομίστα και ακολούθως στην Ιερά Μονή Ρέθα και από την άλλη συνεχίζει στον κεντρικό δρόμο συναντώντας το Πατιόπουλο και το τελευταίο χωριό του Δήμου Ινάχου προς τα δυτικά, τα Πετσάλια.

Ο Ίναχος είναι μια περιοχή πανέμορφη με πολλές δυνατότητες αξιοποίησης στον τομέα του τουρισμού, αρκεί να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για την υπέρβαση αυτή.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

Για να φτάσετε στον Ίναχο από ανατολικά υπάρχει η επαρχιακή οδός από το Αγρίνιο, το οποίο απέχει περίπου 55 km από την έδρα του Δήμου, το Χαλκιόπουλο. Από δυτικά υπάρχει η επαρχιακή οδός που συνδέει την περιοχή με την Άρτα (περίπου 60 km από το Χαλκιόπουλο), μέσω των χωριών Κομπότι, Φλωριάδα και Χρυσοπηγή. Για όσους έρχονται από Αμφιλοχία, πλην της κλασικής επαρχιακής οδού υπάρχει και η εναλλακτική επιλογή μέσω των χωριών Λουτρό και Πτελιά, που μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή οδηγεί στον Άνω Σταθά. Επίσης, υπάρχει ο δρόμος μέσω της Ιεράς Μονής Ρέθα, που οδηγεί είτε στον Θύαμο είτε στον Άνω Σταθά, μεγάλο μέρος του όμως είναι χωματόδρομος. Για όσους έρχονται από Ευρυτανία η πρόσβαση επιτυγχάνεται είτε μέσω της γέφυρας της Τατάρνας για όσους έρχονται από βορειοανατολικά, είτε μέσω των χωριών Αυλάκι και Βρουβιανά για όσους έρχονται από δυτικότερα.

Αγαπημένες Συνταγές

Δυο πολυ αγαπημένες συνταγές (γλυκό και πίτα) που φέρνουν μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια Δοκιμάστε τες. 1)Λαδορεβανί Περιγραφή Είναι ένα διαφορετικό ρεβανί χωρίς σιρόπι και νηστίσιμο! Συστατικά 1 πακέτο σιμιγδάλι ψιλό 1 πακέτο σιμιγδάλι χονδρό 1 κιλό ζάχαρη 1.150 ml νερό 400 ml σπορέλαιο 1 κουτ. σούπας ελαιόλαδο 1 λεμόνι τον χυμό του λίγα αμύγδαλα και λίγη κανέλλα Οδηγίες Βάζουμε στην φωτιά το νερό, την ζάχαρη, το λεμόνι και το λάδι. Όταν πάρουν βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και ρίχνουμε λίγο λίγο το σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συνεχώς για να μην μας αρπάξει. Όταν το σιμιγδάλι αρχίζει και ξεκολλάει από την κουτάλα το βγάζουμε απο την φωτιά. Το βάζουμε σε ταψί και το κόβουμε σε ρόμβους, σε κάθε κομμάτι βάζουμε στο κέντρο ένα αμύγδαλο. Το ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδοκοκκινίσει. Τέλος, μόλις ψηθεί ρίχνουμε απο πάνω ζάχαρη και κανέλλα. Καλή επιτυχία!